Γιατί δεν βλέπω (τα περισσότερα) Ελληνικά τηλεοπτικά σήριαλ
Καθόμουν τις προάλλες και αναρωτιώμουν: Γιατί το Lost εχει κάτι εκατομμύρια τηλεθεατές (χωρίς να υπολογίζουμε και τους άλλους τόσους torrentεατές - νέος όρος), το 24, το Prison Break, το Rome, επίσης; Γιατί ο κόσμος εθίζεται στο να τα βλέπει, γιατί έχουν γίνει "μόδα", γιατί όλοι συζητούν για αυτά;
Μας αρέσουν ή οχι, είναι γεγονός: Αυτές οι σειρές έχουν θέσει τα standards στα σήριαλ πλέον. Και από πλευράς πλοκής/υπόθεσης αλλά και από πλευράς παραγωγής. Είναι καλογυρισμένα, προσεγμένα, σε "τραβάνε" και θέλεις να δεις κι άλλο. Είναι, για τα στάνταρντ των τηλεοπτικών παραγωγών, συνταγές επιτυχίας.
Μου ήρθε όμως παράλληλα και μια άλλη σκέψη στο μυαλό: Τι (δεν) κάνει η δική μας Ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, η οποία ως γνωστόν χαρακτηρίζεται από την επέλαση δεκάδων "νέων" σήριαλ κάθε χρόνο, για να ακολουθήσει τα φωτεινά αυτά παραδείγματα;
Εντάξει, ξέρουμε οτι τα περισσότερα Ελληνικά σήριαλ αντιγράφουν κατά κόρον στοιχεία από τα ξένα (το δοκιμασμένο είναι πιό σίγουρο, για καινοτομίες είμαστε τώρα; Ποιός θα τις σπονσοράρει;)
Ομως, γενικά έχουν παρατηρηθεί ορισμένες διεθνείς πρωτοτυπίες χάρη στις οποίες το target group των δημοφιλών Ελληνικών σειρών παραμένει σταθερά για χρόνια τώρα η κατηγορία ηλικιών 60-90φεύγα, με μορφωτικό επίπεδο..χμ! ερωτηματικό! και σίγουρα χωρίς πρόσβαση στο Internet! (Είμαστε, εξάλλου, μια χώρα συνταξιούχων).
Ας δούμε τι συμβαίνει συνήθως στα Ελληνικά σήριαλ:
ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Συνήθως ΚΑΝΕΝΑΣ από τους πρωταγωνιστές δεν δουλεύει και έτσι έχουν όλο το χρόνο να ασχοληθούν με τα προσωπικά / συναισθηματικά / ερωτικά τους θέματα (του Λάκη δεν του κάνει "κουκου" η Λίτσα και ψιλοκοιτάζει την Πίτσα, ο Μάκης έχει πρόβλημα με την λίμπιντό του και πηγαίνει σε ψυχαναλυτή - 300 ευρώπουλα το τέταρτο -, ο Σάκης αναρωτιέται για το νόημα της ζωής κοιτώντας την 20x20 μικρή οικογενειακή του πισίνα και πάει λέγοντας). Αν, παρ'ελπίδα, κάποιος εκ των πρωταγωνιστών εργάζεται, θα είναι α) εισοδηματίας β) διευθυντής γ) ανώτερο στέλεχος με μπαμπά διευθυντή δ) εδώ και χρόνια φτασμένος μεγαλογιατρός ε) οτιδήποτε άλλο εξασφαλίζει εισόδημα άνω των 100000 ευρώ ανά μήνα με πενθήμερη εργασία εξαώρου. Τους έχει μείνει φαίνεται το κουσούρι από τις παλιές ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες οπου όλοι είχαν υπηρέτες στα φτωχικά τους.
Αν βέβαια ο ρόλος απαιτεί ο πρωταγωνιστής να είναι ένας κακόμοιρος τυπικός βιοπαλαιστής διαμένων σε χαμόσπιτο υποβαθμισμένης περιοχής (αυτά με τη χέστρα στην αυλή, ντε), τότε ως δια μαγείας αυτός πηγαίνει στη δουλειά του, ξεπατώνεται, και όταν γυρίζει σπιτάκι του έχει ΟΛΟ το χρόνο να ασχοληθεί με τις εσωτερικές του αναζητήσεις συν το οτι ΠΟΤΕ δεν έχει μαύρους κύκλους στα μάτια στο μπαρ που - υποχρεωτικά - συχνάζει κάθε βράδι. Και κατεβάζει ξύδια με το μπουρί. Υπεράνθρωποι παιδί μου.
ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Ακόμα και οι πιό ταπεινοί μιζεραθλιοϋπαλληλίσκοι με μισθό που φτάνει - δεν φτάνει για να πάρει κανείς κωλόχαρτο για την πρώτη εβδομάδα του μήνα έχουν γουάου σπίτια με καραγουάου επίπλωση (πρασινοκοκκινοκίτρινοι τύχοι, ταπετσαρίες ακριβότερες από την αντικειμενική αξία του ακινήτου, ντιζαϊνάτα μπιμπελάκια, τελευταίας λέξης ηχοσυστήματα και home theater - πάντοτε σε εμφανές σημείο και να φαίνεται η μάρκα) καθώς και αυτοκινήτάρες με κυβισμό ηλιακού θερμοσίφωνα και αλογοπλήθος ικανό να τραβήξει νταλίκα που έχει βουλιάξει στον Κηφισό μια βροχερή μέρα).
Εμ, τι, όλοι οι σπόνσορες των σειρών κλέφτες θα γίνουν; Καταλήγουμε λοιπόν να χαζεύουμε τις σειρές με την ίδια λογική που χαζεύουμε περιοδικά διακόσμησης εσωτερικών χώρων - περισσότερη σημασία έχει η εικόνα παρά το ρεπορτάζ.
Στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει γουαόσπιτο και γουαοάμαξο, τότε είναι συνήθως α) κακομοίρης, β) ο κακός, γ) κομπάρσος που εμφανίζεται για ορισμένα δευτερόλεπτα για να γίνει μια "αλλαγή" πριν ξαναδούμε τα γουαοντεκόρ της γουαοοικίας του υπεργουαοπρωταγωνισταρά.
Η ΠΛΟΚΗ
Ο κανόνας στα Ελληνικά σήριαλ είναι ο εξής: Ανθρωποι που ΜΙΛΑΝΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, συχνότερα μέσα στα γουαόσπιτα και λιγότερο συχνά σε εξωτερικούς χώρους (κοστίζουν εξάλλου οι εξωτερικές λήψεις και ποιός θα σπονσοράρει, το ΥΠΕΧΩΔΕ;). Μιλάνε, μιλάνε, αναλύουν, ρωτάνε, ξαναρωτάνε, εκπλήσσονται, και στο τέλος ξαναμιλάνε. Δεν τους έχει πει κανείς οτι τόση φιλοσοφία μας κάνει κακό στα νεύρα;
Καντε κάτι βρε παιδιά. Ενα φόνο, λίγο σεξ, και τα δύο μαζί, κάτι! Πιστεύετε πραγματικά οτι δίνουμε σημασία στα όσα λέτε; Εμείς τις ταπετσαρίες και τα γαμοντουλάπια της κουζίνας σας κοιτάμε μπας και παραγγείλουμε τα ίδια όταν βαρεθούμε να βλέπουμε σήριαλ και αποφασίσουμε να δουλέψουμε και λίγο μπας και βγει κανένα φράγκο.
Αν τυχόν ανακατευτεί και κανένας κομπάρσος στην όλη φάση, θα είναι ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ.
Αυτό σημαίνει πρακτικά οτι θα απαγγέλει τις (δυο) γραμμές από τα λόγια του σαν παιδάκι του Δημοτικού που διαβάζει το ποίημα για την 25η Μαρτίου. Ετσι και λίγο κοστίζει και τη δουλειά του κάνει. Εξάλλου, ποιός θα σπονσοράρει;
Και να μην ξεχάσουμε και τα ΥΠΕΡΟΧΑ αστεία που ανακυκλώνονται από σειρά σε σειρά, ιδίως αν είναι κωμική. Τα περισσότερα από αυτά εμείς οι πτωχοί τα έχουμε λάβει ήδη στο email μας εδώ και χρονια και το μόνο που μπορεί να μας συμβεί ακούγοντάς τα για 500στή φορά είναι να πάμε μια ώρα αρχύτερα για ύπνο. Αυτοί βέβαια εξακολουθούν να τα "παίζουν" λες και είναι τελευταίας εσοδείας ευφυολογήματα. (Βρε μπας και απευθύνονται σε όσους δεν έχουν Internet οι σειρές αυτές; Βρε μπας;)
Η ΔΡΑΣΗ
Αν τυχόν υπάρχει κάποια σκηνή δράσης (δεν συνηθίζετα, ποιός θα σπονσοράρει;) αυτή περιορίζεται στην καταστροφή κανενός παμπάλαιου αυτοκινήτου / μοτοσυκλέτας / πατινιού με χαλασμένα αμορτισέρ, την έκρηξη καμμιας βομβίδας κρότου / λάμψης που δεν βγαίνει καλά στην ηχοληψία και ακούγεται σαν πολυκαιρισμένο ποπ-κορν (τσσσαφ!), άντε και να σπάσει κανένα βάζο. Μεχρι εκεί.
Εν ολίγοις: Μια σκηνή δράσης του 24 ή του Prison Break έχει μεγαλύτερο προϋπολογισμό
από δύο έτη επεισοδίων μιας Ελληνικης σειράς.
Και στις σκηνές πλήθους; Εκεί να δεις εφευρετικότητα! Εχετε δει σκηνή ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ με ΤΡΕΙΣ ανθρώπους; Δεν έχετε δει τίποτα! Θα απασχολούμε τώρα κομπάρσους (που κοστίζουν) και δεν θα μπορούν και να είναι ντυμένοι επώνυμα από την κορυφή ως τα νύχια (ποιός θα σπονσοράρει;). Μερικά ηχητικά εφέ και μια καλή γωνία λήψης και το πρόβλημα λύθηκε με 2-3 ξαδερφάκια του σκηνοθέτη και του καμεραμάν. Εις ανώτερα, άντε και σκηνή ποδοσφαιρικού αγώνα με κοινό 2 ατόμων και ομάδα άλλων 2!
ΤΑ ΕΦΕ
Εφέ λήψης; Τιντουτ; Κοιτάξτε, εδώ στο Ελλάντα έχουμε το εξής βίτσιο: Ανακαλύπτουμε ΕΝΑ εφέ (π.χ. κουνημένη κάμερα ή αλλαγές γωνίας ανά 2" η πανοραμική / κυκλική λήψη ή οτιδήποτε άλλο) αλλά ΜΟΝΟ ΕΝΑ, και παραμένουμε πιστοί σε αυτό κάνοντάς το λάστιχο για όσα έτη θα διαρκέσει ολόκληρο το σήριαλ. Εξάλλου, αυτό θα αποτελέσει και την "ταυτότητα" του όλου εγχειρήματος. Για εναλλαγές είμαστε τώρα; Ποιός θα σπονσοράρει;
ΦΥΣΙΚΑ και δεν έχουν όλες οι Ελληνικές σειρές τέτοια χάλια. Ομως, είναι καιρός οι Ελληνες παραγωγοί να καταλάβουν οτι ΚΑΠΟΙΟΣ λόγος υπάρχει που ο κόσμος το έχει γυρίσει στο DVD. Εδώ και πολύ καιρό. Και αν καθυστερήσουν λίγο ακόμα, το target group των 60-90φεύγα στο οποίο φαίνεται να απευθύνονται θα αποκτήσει και αυτό DVD... και ποιός τους πιάνει!
Φωτεινή εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω αποτελεί βέβαια η ΠΙΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ που έχω δει ποτέ μου:
Ο ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ ΤΩΝ ΝΙΝΤΖΑ
(Ολα τα λεφτά είναι ο speaker - ανοίξτε ήχο)
Μας αρέσουν ή οχι, είναι γεγονός: Αυτές οι σειρές έχουν θέσει τα standards στα σήριαλ πλέον. Και από πλευράς πλοκής/υπόθεσης αλλά και από πλευράς παραγωγής. Είναι καλογυρισμένα, προσεγμένα, σε "τραβάνε" και θέλεις να δεις κι άλλο. Είναι, για τα στάνταρντ των τηλεοπτικών παραγωγών, συνταγές επιτυχίας.
Μου ήρθε όμως παράλληλα και μια άλλη σκέψη στο μυαλό: Τι (δεν) κάνει η δική μας Ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, η οποία ως γνωστόν χαρακτηρίζεται από την επέλαση δεκάδων "νέων" σήριαλ κάθε χρόνο, για να ακολουθήσει τα φωτεινά αυτά παραδείγματα;
Εντάξει, ξέρουμε οτι τα περισσότερα Ελληνικά σήριαλ αντιγράφουν κατά κόρον στοιχεία από τα ξένα (το δοκιμασμένο είναι πιό σίγουρο, για καινοτομίες είμαστε τώρα; Ποιός θα τις σπονσοράρει;)
Ομως, γενικά έχουν παρατηρηθεί ορισμένες διεθνείς πρωτοτυπίες χάρη στις οποίες το target group των δημοφιλών Ελληνικών σειρών παραμένει σταθερά για χρόνια τώρα η κατηγορία ηλικιών 60-90φεύγα, με μορφωτικό επίπεδο..χμ! ερωτηματικό! και σίγουρα χωρίς πρόσβαση στο Internet! (Είμαστε, εξάλλου, μια χώρα συνταξιούχων).
Ας δούμε τι συμβαίνει συνήθως στα Ελληνικά σήριαλ:
ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Συνήθως ΚΑΝΕΝΑΣ από τους πρωταγωνιστές δεν δουλεύει και έτσι έχουν όλο το χρόνο να ασχοληθούν με τα προσωπικά / συναισθηματικά / ερωτικά τους θέματα (του Λάκη δεν του κάνει "κουκου" η Λίτσα και ψιλοκοιτάζει την Πίτσα, ο Μάκης έχει πρόβλημα με την λίμπιντό του και πηγαίνει σε ψυχαναλυτή - 300 ευρώπουλα το τέταρτο -, ο Σάκης αναρωτιέται για το νόημα της ζωής κοιτώντας την 20x20 μικρή οικογενειακή του πισίνα και πάει λέγοντας). Αν, παρ'ελπίδα, κάποιος εκ των πρωταγωνιστών εργάζεται, θα είναι α) εισοδηματίας β) διευθυντής γ) ανώτερο στέλεχος με μπαμπά διευθυντή δ) εδώ και χρόνια φτασμένος μεγαλογιατρός ε) οτιδήποτε άλλο εξασφαλίζει εισόδημα άνω των 100000 ευρώ ανά μήνα με πενθήμερη εργασία εξαώρου. Τους έχει μείνει φαίνεται το κουσούρι από τις παλιές ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες οπου όλοι είχαν υπηρέτες στα φτωχικά τους.
Αν βέβαια ο ρόλος απαιτεί ο πρωταγωνιστής να είναι ένας κακόμοιρος τυπικός βιοπαλαιστής διαμένων σε χαμόσπιτο υποβαθμισμένης περιοχής (αυτά με τη χέστρα στην αυλή, ντε), τότε ως δια μαγείας αυτός πηγαίνει στη δουλειά του, ξεπατώνεται, και όταν γυρίζει σπιτάκι του έχει ΟΛΟ το χρόνο να ασχοληθεί με τις εσωτερικές του αναζητήσεις συν το οτι ΠΟΤΕ δεν έχει μαύρους κύκλους στα μάτια στο μπαρ που - υποχρεωτικά - συχνάζει κάθε βράδι. Και κατεβάζει ξύδια με το μπουρί. Υπεράνθρωποι παιδί μου.
ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Ακόμα και οι πιό ταπεινοί μιζεραθλιοϋπαλληλίσκοι με μισθό που φτάνει - δεν φτάνει για να πάρει κανείς κωλόχαρτο για την πρώτη εβδομάδα του μήνα έχουν γουάου σπίτια με καραγουάου επίπλωση (πρασινοκοκκινοκίτρινοι τύχοι, ταπετσαρίες ακριβότερες από την αντικειμενική αξία του ακινήτου, ντιζαϊνάτα μπιμπελάκια, τελευταίας λέξης ηχοσυστήματα και home theater - πάντοτε σε εμφανές σημείο και να φαίνεται η μάρκα) καθώς και αυτοκινήτάρες με κυβισμό ηλιακού θερμοσίφωνα και αλογοπλήθος ικανό να τραβήξει νταλίκα που έχει βουλιάξει στον Κηφισό μια βροχερή μέρα).
Εμ, τι, όλοι οι σπόνσορες των σειρών κλέφτες θα γίνουν; Καταλήγουμε λοιπόν να χαζεύουμε τις σειρές με την ίδια λογική που χαζεύουμε περιοδικά διακόσμησης εσωτερικών χώρων - περισσότερη σημασία έχει η εικόνα παρά το ρεπορτάζ.
Στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει γουαόσπιτο και γουαοάμαξο, τότε είναι συνήθως α) κακομοίρης, β) ο κακός, γ) κομπάρσος που εμφανίζεται για ορισμένα δευτερόλεπτα για να γίνει μια "αλλαγή" πριν ξαναδούμε τα γουαοντεκόρ της γουαοοικίας του υπεργουαοπρωταγωνισταρά.
Η ΠΛΟΚΗ
Ο κανόνας στα Ελληνικά σήριαλ είναι ο εξής: Ανθρωποι που ΜΙΛΑΝΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, συχνότερα μέσα στα γουαόσπιτα και λιγότερο συχνά σε εξωτερικούς χώρους (κοστίζουν εξάλλου οι εξωτερικές λήψεις και ποιός θα σπονσοράρει, το ΥΠΕΧΩΔΕ;). Μιλάνε, μιλάνε, αναλύουν, ρωτάνε, ξαναρωτάνε, εκπλήσσονται, και στο τέλος ξαναμιλάνε. Δεν τους έχει πει κανείς οτι τόση φιλοσοφία μας κάνει κακό στα νεύρα;
Καντε κάτι βρε παιδιά. Ενα φόνο, λίγο σεξ, και τα δύο μαζί, κάτι! Πιστεύετε πραγματικά οτι δίνουμε σημασία στα όσα λέτε; Εμείς τις ταπετσαρίες και τα γαμοντουλάπια της κουζίνας σας κοιτάμε μπας και παραγγείλουμε τα ίδια όταν βαρεθούμε να βλέπουμε σήριαλ και αποφασίσουμε να δουλέψουμε και λίγο μπας και βγει κανένα φράγκο.
Αν τυχόν ανακατευτεί και κανένας κομπάρσος στην όλη φάση, θα είναι ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ.
Αυτό σημαίνει πρακτικά οτι θα απαγγέλει τις (δυο) γραμμές από τα λόγια του σαν παιδάκι του Δημοτικού που διαβάζει το ποίημα για την 25η Μαρτίου. Ετσι και λίγο κοστίζει και τη δουλειά του κάνει. Εξάλλου, ποιός θα σπονσοράρει;
Και να μην ξεχάσουμε και τα ΥΠΕΡΟΧΑ αστεία που ανακυκλώνονται από σειρά σε σειρά, ιδίως αν είναι κωμική. Τα περισσότερα από αυτά εμείς οι πτωχοί τα έχουμε λάβει ήδη στο email μας εδώ και χρονια και το μόνο που μπορεί να μας συμβεί ακούγοντάς τα για 500στή φορά είναι να πάμε μια ώρα αρχύτερα για ύπνο. Αυτοί βέβαια εξακολουθούν να τα "παίζουν" λες και είναι τελευταίας εσοδείας ευφυολογήματα. (Βρε μπας και απευθύνονται σε όσους δεν έχουν Internet οι σειρές αυτές; Βρε μπας;)
Η ΔΡΑΣΗ
Αν τυχόν υπάρχει κάποια σκηνή δράσης (δεν συνηθίζετα, ποιός θα σπονσοράρει;) αυτή περιορίζεται στην καταστροφή κανενός παμπάλαιου αυτοκινήτου / μοτοσυκλέτας / πατινιού με χαλασμένα αμορτισέρ, την έκρηξη καμμιας βομβίδας κρότου / λάμψης που δεν βγαίνει καλά στην ηχοληψία και ακούγεται σαν πολυκαιρισμένο ποπ-κορν (τσσσαφ!), άντε και να σπάσει κανένα βάζο. Μεχρι εκεί.
Εν ολίγοις: Μια σκηνή δράσης του 24 ή του Prison Break έχει μεγαλύτερο προϋπολογισμό
από δύο έτη επεισοδίων μιας Ελληνικης σειράς.
Και στις σκηνές πλήθους; Εκεί να δεις εφευρετικότητα! Εχετε δει σκηνή ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ με ΤΡΕΙΣ ανθρώπους; Δεν έχετε δει τίποτα! Θα απασχολούμε τώρα κομπάρσους (που κοστίζουν) και δεν θα μπορούν και να είναι ντυμένοι επώνυμα από την κορυφή ως τα νύχια (ποιός θα σπονσοράρει;). Μερικά ηχητικά εφέ και μια καλή γωνία λήψης και το πρόβλημα λύθηκε με 2-3 ξαδερφάκια του σκηνοθέτη και του καμεραμάν. Εις ανώτερα, άντε και σκηνή ποδοσφαιρικού αγώνα με κοινό 2 ατόμων και ομάδα άλλων 2!
ΤΑ ΕΦΕ
Εφέ λήψης; Τιντουτ; Κοιτάξτε, εδώ στο Ελλάντα έχουμε το εξής βίτσιο: Ανακαλύπτουμε ΕΝΑ εφέ (π.χ. κουνημένη κάμερα ή αλλαγές γωνίας ανά 2" η πανοραμική / κυκλική λήψη ή οτιδήποτε άλλο) αλλά ΜΟΝΟ ΕΝΑ, και παραμένουμε πιστοί σε αυτό κάνοντάς το λάστιχο για όσα έτη θα διαρκέσει ολόκληρο το σήριαλ. Εξάλλου, αυτό θα αποτελέσει και την "ταυτότητα" του όλου εγχειρήματος. Για εναλλαγές είμαστε τώρα; Ποιός θα σπονσοράρει;
ΦΥΣΙΚΑ και δεν έχουν όλες οι Ελληνικές σειρές τέτοια χάλια. Ομως, είναι καιρός οι Ελληνες παραγωγοί να καταλάβουν οτι ΚΑΠΟΙΟΣ λόγος υπάρχει που ο κόσμος το έχει γυρίσει στο DVD. Εδώ και πολύ καιρό. Και αν καθυστερήσουν λίγο ακόμα, το target group των 60-90φεύγα στο οποίο φαίνεται να απευθύνονται θα αποκτήσει και αυτό DVD... και ποιός τους πιάνει!
Φωτεινή εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω αποτελεί βέβαια η ΠΙΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ που έχω δει ποτέ μου:
Ο ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ ΤΩΝ ΝΙΝΤΖΑ
(Ολα τα λεφτά είναι ο speaker - ανοίξτε ήχο)
0 Responses to "Γιατί δεν βλέπω (τα περισσότερα) Ελληνικά τηλεοπτικά σήριαλ"
Δημοσίευση σχολίου