Γυρίζω και μυρίζω

Το παρόν απευθύνεται ΜΟΝΟ σε άντρες.

Είσαι αγκαλίτσα με το έτερον ήμισυ και περπατάτε χαλαρά στους δρόμους της πόλης. Το χέρι σου είναι περασμένο, όπως πάντα, στους ώμους της ή στη μέση της. Τη σφίγγεις πάνω σου. Η νυχτερινή ατμόσφαιρα είναι ρομαντική, και η ελαφριά ψυχρούλα λειτουργει προς όφελός σας, κάνοντάς σας να βρίσκεστε ακόμα πιό κοντά ο ένας στον άλλον.

Ξαφνικά, εκεί που μιλάτε περί ανέμων και υδάτων, νοιώθεις το χέρι σου, αυτό με το οποίο την αγκαλιάζεις, βαρύ.

Πολύ βαρύ.

Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια για να συνεχίσεις να την κρατάς και να περπατάτε στον ίδιο ρυθμό. Σαν κάτι να εμποδίζει τη φυσική συνέχεια του βαδίσματός σας. Το χέρι σου συναντά αντίσταση, σαν κάποιος να θέλει να το σταματήσει. Και όμως, συνεχίζετε να περπατάτε. Το νοιώθεις βαρύ. Πολύ βαρύ.

Τρομοκρατείσαι.

Και ξαφνικά, εκεί που είσαι έτοιμος να σταματήσεις την κουβέντα και το περπάτημα και να της ανακοινώσεις οτι μάλλον παθαίνεις έμφραγμα ή κάτι παραπλήσιο, το βάρος φεύγει. Εξαφανίζεται. Συνεχίζετε να περπατάτε, και το χέρι σου νοιώθει ανάλαφρο όπως πριν.

Οχι, δεν ήταν έμφραγμα.
Απλά τελείωσαν οι Χριστουγεννιάτικες βιτρίνες με τα γυναικεία ρούχα και η καλή σου ανέβασε πάλι στροφές.


Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας, και προσοχή στα όρια των πιστωτικών σας καρτών :)